‘Waarom vertrekken?’

Weinig is opportunistischer dan de voetballerij en in dat verband is het mooi om te zien dat er ook clubs zijn die verder kijken dan de waan van de dag. Die namelijk leert dat het vooraf hoog ingeschaalde Blauw Geel’38 er niet bepaald florissant voor staat bij het opmaken van de tussenbalans. De leiding (en de selectie) van de Veghelse hoofdklasser is niettemin tevreden over het functioneren van Francois Gesthuizen. “En andersom ik ook. Dus waarom vertrekken?”

Daarom gaat de coach uit Millingen straks na de zomer ‘gewoon’ zijn derde contractjaar in. “Als coach van een eersteklasser? Ehh, dat zou kunnen, maar zo wil ik niet denken. Al heb ik de groep wel voorgehouden dat het echt tijd wordt om punten te pakken. Iedereen moet ervan doordrongen zijn dat wegkomen van die onderste plaatsen nu de eerste prioriteit is. Soms aardig voetballen en veel goals maken is mooi en daar moeten we vooral op voortborduren, maar uiteindelijk tellen ook simpelweg de puntjes. Nu denken aan plaats vier of vijf en/of nacompetitie is  effe totaal niet aan de orde.”

Een combinatie van aantrekkelijk voetbal inclusief oogst zit er tot nu toe niet in voor Blauw Geel. “Het vorige seizoen heeft ons in een bepaalde roes gebracht. Het kon niet op en het zat ook net allemaal mee. Hoe dan ook is daardoor een verwachtingspatroon ontstaan en daar boksen we in de laatste tijd tegenop. Hoe lullig het ook klinkt en hoezeer ik het ook niet zou willen opvoeren, maar je kunt er niet omheen dat we met nogal wat blessures in met name de as te kampen hadden. En blijkbaar waren we niet in staat die adequaat genoeg op te vangen. Daarnaast is het gemis van Mehmet Dingil gevoeliger dan vooraf ingeschat. Zou je zeggen he, dat een club als Blauw Geel een rechtsbackpositie moeiteloos vanuit eigen gelederen zou moeten kunnen opvangen. Blijkt dus niet zo te zijn. Waarbij ik wil aantekenen dat ik van een back meer verwacht dan alleen maar verdedigen. Zeker in een systeem met twee spitsen, waarbij loopacties vanaf de vleugels een vereiste zijn.”

Manolevje

Een soort van Manolevje plus een middenvelder met diepgang staan daarom op zijn verlanglijstje voor komend seizoen. “Een box-to-box speler, ja. Enis Genc  kan dat, maar die kwakkelt helaas nogal met blessures. Of die versterking gaat lukken, is de vraag. Ik mag als trainer ook niet verlangen van een club om teveel van het uitgestippelde beleid af te wijken”, verwijst de coach naar de politiek om het in eerste instantie met zoveel mogelijk ‘eigen jongens’ te doen.

Gesthuizen, die zich gelukkig prijst met het feit dat Meeuwsen en Van Griensven deze dagen weer aansluiten, heeft het plan van aanpak al in zijn hoofd zitten. “Rond ons eigen zestien hangen en gokken op een counter ga en wil ik niet doen. Maar we zullen wel moeten werken aan de vracht tegengoals die we tot dusver kregen. Wat zeker niet alleen aan de verdediging ligt. Iets compacter spelen dus. Met behoud van de aanvallende intenties. Nuances aanbrengen, heet dat, niet?”, lacht Gesthuizen, die in de loop van januari verneemt of hij ook bij Willem II verder kan. Aldaar als trainer van de B-junioren (onder 17). “Ik hoop het wel. Het is namelijk een perfecte combinatie. Vanuit een heel andere setting. Opleiding en doorontwikkeling is daarbij belangrijker dan resultaat. In een fantastische landelijke competitie”, weet Gesthuizen over de lichting aanstormend talent die Nederland ter beschikking heeft. “Of daar geen rechtsback rond loopt? Ha, ha. Wat denk je? Die van Ajax zou ik bijvoorbeeld wel willen hebben. Die kan ik zo mee laten doen bij Blauw Geel…”